Πεζοπορία - Μονοπάτια στην Ελαφόνησο, Διαδρομή : Κατωνησί - Αγλύφτης
Πρόκειται για μια διαδρομή 3 χιλιομέτρων, που ενδείκνυται για πεζοπορία. Δύσβατη σε αρκετά σημεία της και απαιτεί προσοχή. Υπολογίστε και το χρόνο της επιστροφής ακολουθώντας την ίδια διαδρομή
Σημείο εκκίνησης: Αυλάκι, Κατωνησί
Στο Κάτω Νησί, στην άκρη της παραλίας της Παναγίας, είναι το Αυλάκι όπου παλιότερα προσέγγιζαν τα καΐκια για να αποβιβάσουν τους προσκυνητές της Παναγίας. Είναι ένας βράχος στη θάλασσα που μοιάζει με μώλο φτιαγμένο από τη φύση. Δεξιά και αριστερά τα νερά είναι βαθιά, ενώ στη μέση ρηχά σχηματίζοντας έτσι ένα αυλάκι.
Διανύουμε τον Κάβο της Κασσέλας που βρίσκεται απέναντι από το ομώνυμο νησάκι ακολουθώντας τον αμμόδρομο παραλιακά.
Νοτιότερα συναντάμε τους Ντρίζους ή Δρίζους, μια περιοχή με σπηλιές και πετρώδες έδαφος. Εδώ υπήρχε γλυκό νερό που συσσωρευόταν σε φυσικές “γούρνες”. Όλη αυτή η περιοχή, ονομάζεται “Κακόβραχα”. Είναι αρκετά δύσβατη και θέλει προσοχή.
Στη συνέχεια, πλησιάζοντας προς τη Φιδοσπηλιά ή Φιδόσπηλο, μπορούμε να αναζητήσουμε τα απολιθώματα που βρίσκονται πάνω στα βράχια.
Αφού περάσουμε ένα ερειπωμένο ασβεστοκάμινο, βρίσκουμε το προσκυνητάρι του Αγίου Δημητρίου.
Οι βράχοι που υψώνονται από πάνω είναι η Φιδοσπηλιά ή Φιδόσπηλο. Πρόκειται για ένα πλούσιο σε διάκοσμο, μυστηριώδες, βαραθρώδες και ανεξερεύνητο σπήλαιο. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ντόπιων, επικοινωνεί με τη θάλασσα. Εδώ μπορεί να θαυμάσει κανείς αρκετά απολιθώματα.
Συνεχίζοντας παράλληλα προς την παραλία, πριν το νησάκι του Αγλύφτη, συναντούμε τις Αλατσοσπηλιές, ένα σημείο στο οποίο σχηματίζονται φυσικές αλυκές. Στις σπηλιές που υπάρχουν στην περιοχή έβαζαν οι βοσκοί τα ζώα τους.
Συνεχίζουμε νότια, όπου το μονοπάτι γίνεται πιο ίσιο, και βρισκόμαστε στη θάλασσα, στην παραλία του Αγλύφτη (Άγιος Γλύπτης) που δίπλα του κυματίζει, το απομεινάρι μιας άλλης εποχής, το νησάκι του Αγλύφτη, το όμορφο Πελαγονήσι της Ελαφονήσου. Οι αμαξήλατοι δρόμοι του Αγλύφτη, που χάνονται στη θάλασσα, σηματοδοτούν τη μεγάλη ιστορική του αξία.
Εδώ βρίσκεται το απέριττο, γραφικό κι ερημικό εκκλησάκι του Αγίου Παταπίου που κτίσθηκε το 1960.
Στο τέλος του Αγλύφτη, κοντά στο γιαλό υπάρχει ένα πηγάδι από όπου μπορεί κανείς να πιει γλυκό νερό. Εδώ υπάρχει και μια μάντρα με ίσιωμα με ένα μεγάλο αρμυρίκι στη σκιά του οποίου μπορεί κανείς να ξαποστάσει.
Αμέσως μετά, βρίσκεται μία αμμουδιά που ονομάζεται Αμμουδίτσα.
Τελευταία στάση του προορισμού είναι οι πρωτόγονες και με άγρια φυσική ομορφιά νοτιοδυτικές ακτές στην περιοχή της Χολακούρας ή Χουρχουλακιάς. Οφείλει το όνομά της στις χουρχούλες (άσπρες και γκρι στρογγυλές πέτρες) που υπάρχουν εκεί.
Πηγές
Μέντης Κων/νος, 1993: Ελαφονήσι το Σμιγοπέλαγο Νησί, Πειραιάς: Εκδόσεις Λαφονησιώτικη Βιβλιοθήκη
Γυμνάσιο Ελαφονήσου, Σχολικό έτος 2011-2012, Ιστορίες της Ελαφονήσου (Μύθοι και δοξασίες για τα τοπωνύμια του νησιού μας)