Πούντα - Παραλία απέναντι από την Ελαφόνησο και λιμάνι στο Υπόστεγο Ελαφονήσου
Στην απέναντι στεριά, η ασημένια παραλία της Πούντας με τους αμμόλοφους και τους κέδρους, με τα υπέροχα κοχύλια και την ψιλή άμμο αγναντεύει την Ελαφόνησο. Η παραλία της Πούντας ξεκινά ανατολικά από το “Υπόστεγο” και φτάνει έως το Χαμόκελο, ένα σημείο στο οποίο υπάρχουν ισχυρά ρεύματα και κύματα που κάνουν την παραλία ιδανική για surfing και θαλάσσια σπορ.
Δυτικά του λιμανιού και λίγα μέτρα πιο κάτω από τις στήλες της ΔΕΗ, μπορεί κανείς να θαυμάσει, ακόμη και σήμερα, τους αμαξήλατους δρόμους που ένωναν το σημερινό νησί με τη στεριά, μέχρι το 375 μ.Χ. και σήμερα χάνονται στον πυθμένα της θάλασσας (σε μερικά σημεία είναι ορατοί), για να εμφανισθούν σε αρκετές τοποθεσίες του νησιού. Στη θέση "Σιδεροσπηλιά" και "Καμάρι" υπήρχαν μεταλλεία σιδήρου(ολίγιστος) στην αρχαιότητα.
Όταν δεν υπήρχε ο σημερινός μόλος για να αράζουν τα καΐκια, ο κόσμος “πελάγωνε” για να πάει απέναντι, αφού το νερό έφτανε μέχρι το γόνατο και ο διάπλους ήταν διάσπαρτος από νησίδες. Μεταξύ τους μπορούσε να διέλθει μόνο μια στενή βάρκα (κάτεργο λιγνό) από στενούς και ρηχούς διαύλους (ολίγος φούντος – πούντος). Γι' αυτό και ονόμασαν την περιοχή “Πούντα”. Μια άλλη πιθανή ερμηνεία για την ονομασία είναι από την ιταλική λέξη “punta” που σημαίνει “άκρο”. Ακόμα μία πιθανή ερμηνεία για την προέλευση της ονομασίας προκύπτει από το γεγονός ότι οι κάτοικοι που καλλιεργούσαν χωράφια στην περιοχή του Κάμπου, περίμεναν εκεί το καΐκι για να επιστρέψουν στο νησί και λόγω των δυνατών ρευμάτων κρύωναν (“πούντιαζαν” στην τοπική διάλεκτο).
Η διαδρομή από το Υπόστεγο προς την Ελαφόνησο και το πέρασμα του διέκπλους ή κανάλι της Ελαφονήσου αποτελεί μια εμπειρία μύησης: “Ένα ταξίδι στο χρόνο, που διαρκεί λιγότερο από 10′ και που χάνεται στα βάθη της ιστορίας και της προϊστορίας, πάνω από το βυθισμένο τμήμα του νησιού. Μια αναδίφηση στον πρώτο προϊστορικό οικισμό των Βατίκων και ένα ψηλάφισμα στο «ισθμώδες χωρίον» του Θουκυδίδη (με τα Αθηναϊκά τείχη) μέσα από τα γαλαζοσμαραγδόχροα κύματα του καναλιού...”(Μέντης 1993:164)
Πηγές
Μέντης Κων/νος, 1993: Ελαφονήσι το Σμιγοπέλαγο Νησί, Πειραιάς: Εκδόσεις Λαφονησιώτικη Βιβλιοθήκη
Γυμνάσιο Ελαφονήσου, Σχολικό έτος 2011-2012, Ιστορίες της Ελαφονήσου (Μύθοι και δοξασίες για τα τοπωνύμια του νησιού μας)