Ελαφονησιώτικη Λαογραφία - Ιστορικά και Λοαγραφικά της Ελαφονήσου. Ειδήσεις από τους απόδημους Ελαφονησιώτες της Αυστραλίας.
του Ανταποκριτή μας στη Μελβούρνη Τζώρτζη Πασάκου
Ήταν Δεκέμβρης μήνας του 1999 και ο χρόνος βρισκόταν στη Δύση του. Εγώ ήμουν στο Λαφονήσι αυτόν τον καιρό, καθ 'ότι ο αείμνηστος πατέρας μου Γιαννούζος, είχε πάρει το μονόδρομο του Αγιάννη, για το παντοτινό αγκυροβόλιο. Για να απασχοληθώ και να ξεχαστώ λίγο από την απώλεια του πατέρα μου και καλού μου φίλου, αποφάσισα να βρω κάποιον να κλαδέψουμε τις ελιές στις Κουμαριές. Βρήκα λοιπόν τον αείμνηστο και αξέχαστο Νίκο Μέντη (Παλαθρομητσάκο) να πάμε να κλαδέψουμε τις ελιές. Την ιστορία που θα διηγηθώ και εσείς θα διαβάσετε, είναι πέρα για πέρα αληθινή και είναι διήγηση του ιδίου.
Γενεαλογικό δέντρο οικογενείας Πασχάλη ΓΕΡΑΚΑΡΑΚΗ, και Φλωρούς Δραγονάκου-Γρηγοράκη, όπου αρχίζει η οικογένεια των Πασσιάνων στην Ελαφόνησο
Του Τζώρτζη Πασσάκου
Σε όλους τους Ελαφονησιώτες, Βατικιώτες και απανταχού πατριώτες εύχομαι καλά Χριστούγεννα και ο καινούργιος χρόνος να είναι ευλογημένος και χαρούμενος. Όλοι οι χωριανοί είμαστε καλά.
Τζώρτζης Πασσάκος
Μελβούρνη Δεκέμβρης 2017
Ριζώσαμε
Ριζώσαμε σε ξένη γη
στου νόστου τα λημέρια
τόσος καημός βαθιά πληγή
με συντροφιά τ' αστέρια.
Μα εκεί στην άκρη στο γιαλό
μας ξύπνησε το κύμα
τ 'όνειρο έγινε θολό
σαν μπερδεμένο νήμα.
Στο βάθος της ψυχής σεισμός
σαν κάπνιζε το τζάκι,
μα της Πυθίας ο χρησμός
κυλούσε σαν ρυάκι.
Βλέπεις στο χάρτη το νοτιά
μα πας χωρίς πυξίδα
στο βάθος χάνεται η ματιά
προσμένοντας ελπίδα.
Εδώ τελειώνει ο συρμός
στα χρόνια τα φευγάτα
έγινε απότομος γκρεμός
του γυρισμού η στράτα.
Τζώρτζης Πασσάκος Μελβούρνη, Δεκέμβρης 2017.