Ποδηλασία - Οδική διαδρομή στην Ελαφόνησο, Διαδρομή : Ελαφόνησος - Παναγία
Πρόκειται για μια διαδρομή 4 χιλιομέτρων, που διανύεται και με αυτοκίνητο, αλλά ενδείκνυται για πεζοπορία ή ποδηλασία προκειμένου να έχει κανείς το χρόνο να σταθεί σε κάποια σημεία ενδιαφέροντος.
Σημείο εκκίνησης: Οικισμός της Ελαφονήσου, δρόμος προς Παναγία.
Σε λιγότερο από ένα χιλιόμετρο βρίσκεται ο οικισμός Καπάρι.
Έπειτα, συναντάμε το εκκλησάκι Άγ. Αντρέας - Αγ. Κωνσταντίνος που κτίσθηκε το 1972.
Μετά από το εκκλησάκι, στα αριστερά μας, σε απόσταση δέκα περίπου μέτρων του δρόμου υπάρχει ένα ύψωμα στο οποίο υπάρχει μια μεγάλη σπηλιά.
Νοτιοδυτικότερα, βρίσκεται η περιοχή Σχίζα όπου υπάρχει ένα χάσμα/σχίσμα που ονομάζει και την περιοχή. Όταν βρέχει, τα νερά της βροχής μαζεύονται εκεί, σχηματίζοντας ποτάμι και καταλήγουν στη θάλασσα.
Συνεχίζοντας παραλιακά, δεξιά μας, μπορούμε να δούμε έναν καλαμιώνα, πίσω από τον οποίο βρίσκεται η περιοχή Κόκκινα που ονομάζεται έτσι λόγω της υπάρξεως πετρωμάτων και χώματος κόκκινου χρώματος που βρίσκονται εκεί.
Στη συνέχεια συναντάμε το Μαυρουδί. Η ονομασία Μαυρουδί προκύπτει από τον ιδιοκτήτη της περιοχής που ονομαζόταν Μαυροειδής Μελάς. Είναι μια περιοχή με πολλές και απόκρημνες σπηλιές (βρέθηκαν σ' αυτές όστρακα και οψιανοί). Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι κάτοικοι της Ελαφονήσου έμεναν σε αυτές τις σπηλιές προκειμένου να κρυφτούν από τα σμήνη των γερμανικών Stukas (πολεμικά αεροσκάφη).
Στο βάθος διακρίνουμε το Μαύρο Ακρωτήρι που οφείλει την ονομασία του στα κατάμαυρα βράχια που πιθανώς πήραν αυτό το χρώμα από ηφαιστειακή δραστηριότητα στη γύρω περιοχή.
Συνεχίζοντας νοτιότερα, συναντάμε την περιοχή που λέγεται Αγνάντιο. (Λέγεται έτσι γιατί αν στρέψουμε το κεφάλι πίσω, προς τον οικισμό, αγναντεύουμε τον Άγιο Σπυρίδωνα και τα σπίτια του χωριού της Ελαφονήσου).
Σ' εκείνο το σημείο υπάρχει ένα βραχώδες ύψωμα όλο σπηλιές και κοιλότητες. Στα απόκρημνα βράχια τους κατοικούν πολλά κοράκια και γι' αυτό ονομάζεται Κορακοφωλιά. Οι θρύλοι λένε ότι σ' αυτό το σημείο έκρυβαν οι πειρατές τη λεία των επιδρομών τους. Ίσως και σήμερα να υπάρχει εκεί ακόμη κρυμμένος κάποιος ξεχασμένος θησαυρός! Άλλοι πάλι διηγούνται ότι σ' αυτό το σημείο υπήρχαν νεράιδες που έκαναν “μαρτύρια” στους περαστικούς. Ο θρύλος αυτός βασίζεται, προφανώς, στο φυσικό φαινόμενο της ηχούς (αντίλαλος) που παρατηρείται στο σημείο αυτό της περιοχής.
Προχωρώντας νοτιότερα, υπάρχει μια μεγάλη σπηλιά, η οποία ονομάζεται Γαϊδουρόσπηλο, γιατί εκεί φύλαγαν τα γαϊδούρια τους οι κάτοικοι του νησιού. Κατά τη διάρκεια του πολέμου κρύβονταν εκεί οικογένειες.
Στο βάθος προβάλλει ο Λεπτός Κάβος. Στον ευρύτερο θαλάσσιο αυτό χώρο, έγινε η Γ' Βενετοτουρκική ναυμαχία της Ελαφονήσου το 1718: «Οι αντίπαλοι ναυμάχησαν στο θαλάσσιο χώρο που εκτείνεται μπροστά από το Λεπτό Ακρωτήρι και μέχρι το Μαυρουδί και τον Πίσω Καλόγηρα. Η ναυμαχία κράτησε πάνω από 4 ώρες και πολλά πλοία των Τούρκων έμειναν στο βυθό της θαλάσσιας αυτής περιοχής της Ελαφονήσου, ενώ τα υπόλοιπα διέφυγαν προς τα Κύθηρα» (Δρ Μέντης Κ. 1993: 62).
Στα βράχια γύρω από το Λεπτό Κάβο σχηματίζονται αλυκές (“αλατσόγουρνες”) από τις οποίες οι κάτοικοι συνέλεγαν αλάτι.
Μετά από το Γαϊδουρόσπηλο, βρίσκεται η περιοχή Καραλή. Από εδώ αγναντεύουμε το ναό της Παναγίας και τη "νησοστέφανη" παραλία της, όπως την ονομάζει ο Δρ. Μέντης.
Μια φωτο-πλημμύρα κατακλύζει τη ματιά μας. Στην αγκάλη της Παναγιάς συναντάμε τα τέσσερα νησάκια της, τις Ξεροπούλες, το Λεπτό Νησί, το Πρασονήσι και την Κασσέλα. Η ντόπια παράδοση φαντάστηκε τα νησιά της Παναγίας σαν "Κυκλώπετρες", την σπηλιά που χάσκει μπροστά τους, σαν σπηλιά του Πολύφημου και το Κάτω Νησί σαν χώρα των Κυκλώπων.
Έξω από τα νησιά της Παναγίας έγινε η Β' Βενετοτουρκική Ναυμαχία της Ελαφονήσου το 1717. Επίσης, στα γαλανά νερά της Λιμνίτσας διασώθηκε ο Κολοκοτρώνης το 1806 (Ανωμήτρης Τζ. 1984-1996).
Έχουμε φτάσει στο τέλος της διαδρομής.
Πηγές
http://elafonisos.gov.gr
Μέντης Κων/νος, 1993: Ελαφονήσι το Σμιγοπέλαγο Νησί, Πειραιάς: Εκδόσεις Λαφονησιώτικη Βιβλιοθήκη
Γυμνάσιο Ελαφονήσου, Σχολικό έτος 2011-2012, Ιστορίες της Ελαφονήσου (Μύθοι και δοξασίες για τα τοπωνύμια του νησιού μας)