Διαδρομή με σκάφος από το Σαρακήνικο προς την παραλία της Παναγίας στο Κάτω νησί Ελαφονήσου.
Διασχίζουμε τον όρμο του Σαρακήνικου και περνάμε διαδοχικά από τα Κουρνόσπηλα, τη Λυγιά. Ανάμεσα στα βράχια, διακρίνουμε ένα σημείο στο οποίο σχηματίζεται αυλάκι. Το σημείο αυτό ονομάζεται Βρακοζωνάς. Εδώ υπήρχαν παλιά καμίνια που έφτιαχναν ασβέστη κι έμπαιναν μέσα οι βάρκες για να φορτώσουν.
Στη συνέχεια διακρίνουμε μια ζώνη με έντονο κόκκινο χρώμα, λόγω κόκκινου πετρώματος και χώματος. Ονομάζεται και αυτή Κόκκινα (όπως και η περιοχή προς Κατωνησί).
Νοτιοδυτικότερα βρίσκεται σπηλιά του Στάπα (παλιό κρησφύγετο πειρατών), το Πορί και το περίφημο ακρωτήρι των Πορτολάνων Σάντα Μαρία, το σημερινό ακρ. της Αγίας Μαρίνας, ή Ακρωτήρι Βόιδι που ενώνει τις θαλάσσιες περιοχές του Λακωνικού κόλπου, του όρμου Σαρακήνικου, του Ιόνιου πελάγου και του Αιγαίου πελάγου. Εδώ υπάρχουν τα απομεινάρια ενός ναυαγισμένου πλοίου.
Αμέσως μετά την Αγία Μαρίνα, υπάρχει ένα άνοιγμα, σαν αυλάκι που έρχεται από το βουνό και εκεί αναβλύζει άφθονο γλυκό νερό. Ένας τοπικός θρύλος λέει ότι το νερό αυτό έρχεται από τον Ταϋγετο.
Πρωτόγονες και με άγρια φυσική ομορφιά προβάλλουν οι νοτιοδυτικές ακτές της Ελαφονήσου στην περιοχή της Χουρχουλακιάς ή Χολακούρας.
Αμέσως μετά, βρίσκεται μία αμμουδιά που ονομάζεται Αμμουδίτσα.
Συνεχίζουμε βόρεια και βρισκόμαστε στην παραλία του Αγλύφτη (Άγιος Γλύπτης) που δίπλα του κυματίζει, το απομεινάρι μιας άλλης εποχής, το νησάκι του Αγλύφτη, το όμορφο Πελαγονήσι της Ελαφονήσου. Οι αμαξήλατοι δρόμοι του Αγλύφτη, που χάνονται στη θάλασσα, σηματοδοτούν τη μεγάλη ιστορική του αξία. Εκεί βρίσκεται το απέριττο, γραφικό κι ερημικό εκκλησάκι του Αγ. Πατάπιου που κτίσθηκε το 1960.
Τα άγρια κι απότομα βράχια που διακρίνουμε στην ακτή οι ντόπιοι τα ονομάζουν Κακόβραχα τα οποία τα διέσχιζαν παλιότερα οι κάτοικοι προκειμένου να μαζέψουν αλάτι από τις αλυκές που σχηματίζονται εδώ.
Συνεχίζοντας παράλληλα προς την παραλία συναντούμε τις Αλατσοσπηλιές. Εδώ έβαζαν οι βοσκοί τα ζώα τους.
Βορειότερα συναντάμε τους Ντρίζους, μια περιοχή με σπηλιές και πετρώδες έδαφος. Εδώ υπήρχε γλυκό νερό που συσσωρευόταν σε φυσικές “γούρνες”.
Διανύουμε τον Κάβο της Κασσέλας (με μεγάλη προσοχή, έχει ρηχά) που βρίσκεται απέναντι από το ομώνυμο νησάκι και βρισκόμαστε στα νησιά της Παναγίας. Στο Λεπτό νησί διακρίνονται οι ερειπωμένες εκκλησίες του.
Πηγές
Μέντης Κων/νος, 1993: Ελαφονήσι το Σμιγοπέλαγο Νησί, Πειραιάς: Εκδόσεις Λαφονησιώτικη Βιβλιοθήκη
